Ons oud-lid Wim de Leeuw is zondag 1 maart op 91-jarige leeftijd overleden. Tot augustus 2014 was hij gedurende ruim 20 jaar lid van onze vereniging. Meneer De Leeuw, de laatste jaren ook wel Wim, was een markante persoon op de schaakvereniging. Pas na het overlijden van zijn vrouw is hij op de club komen spelen. In de jaren ’90 schaakte hij ook een tijd op een doordeweekse middag met ouderen en toen dat afliep ook nog een tijd met de heer Viets afwisselend bij elkaar thuis. Meneer De Leeuw was een blijmoedig man, monter en opgewekt, en zo schaakte hij ook. Hij vond het niet erg nederlagen te incasseren en nodigde de tegenstander steevast uit voor “nog een kleintje”. Desondanks glommen zijn ogen als hij een soms hoger ingeschatte tegenstander in de luren wist te leggen.

Eén van onze leden herinnerde zich uit een interview met hem in het clubblad De Schakel, dat hij elke week verse bloemen bracht bij het graf van zijn vrouw. Ook was hij één van de initiatiefnemers voor het waardige monument aan de Costerweg, voor de in de Tweede Wereldoorlog omgekomen Joodse Wageningers.

Met veel respect hebben we gezien hoe hij de laatste jaren met de ouderdom en de gebreken die dit met zich meebracht omging. Hij redde het zelfstandig te blijven wonen en kreeg het ook voor elkaar rond Kerst en Nieuwjaar zelf naar Rotterdam en Joure te rijden. Zijn gehoor liet hem steeds meer in de steek, wat bijvoorbeeld de communicatie inzake te bestellen drankjes in een schaakzaal, waar met dient te fluisteren lastig maakte. Met zijn 90e verjaardag hebben we meneer De Leeuw op een clubavond onverwacht in het zonnetje gezet, wat waarschijnlijk maar overdreven vond, maar toch ook waardeerde. Het wekte bewondering hoe hij als 90-jarige tegen kerst bezig was met schrijven en versturen van vele wenskaarten, alhoewel hij het maar “stom gedoe” noemde of iets in die trant, zoals hij ook schaken soms een “stom spelletje” noemde als een partij veel te vroeg was afgelopen. Wij zullen hem als blijmoedig mens blijven herinneren.