Het eerste had in de vorige ronde klassebehoud al veilig gesteld. Daarom kon er tegen HWP Haarlem vrijuit gespeeld worden. Dat leek de Wageningers goed af te gaan, maar na een spannende middag werd toch met 5½-4½ verloren.

Bert Torn kwam goed uit de opening. Het maken van de juiste keuzes in een lastige stelling kostte echter dermate veel tijd dat hij al rond zet 25 in tijdnood kwam. Daarin greep hij jammerlijk mis en verloor het resterende eindspel. Jan Timman en Chiel van Oosterom zetten Wageningen op voorsprong. Timman was niet tevreden over zijn partij, maar wist na een onnauwkeurigheid van zijn tegenstander nog te winnen. Van Oosterom bereikte met zijn inmiddels befaamde kleine middelen een stelling waarin de tegenstander werd geconfronteerd met mat of dameverlies.

David van Eekhout won in de opening een kwaliteit, maar moest daarna oppassen. De tegenstander had op het oog een gevaarlijke aanval. Die bloedde echter dood, waarna Van Eekhout zijn materiele voorsprong kon verzilveren. Arjen van Herwaarden ging ten onder in een koningsaanval. Fred Jonker speelde remise in een partij die op het oog altijd in evenwicht was. Jeroen Franssen wist een aanval om te zetten in een gunstig eindspel dat hij vlot won.

Met nog drie partijen te gaan, leek Wageningen de punten mee naar huis te nemen. In het eindspel ging het echter totaal mis. Erwin Oorebeek had twee pionnen minder in een eindspel met ongelijke lopers. Toen hij onterecht de h-pionnen ruilde, was een mogelijke remise niet meer haalbaar. Invaller Stefan Slings bereikte een gunstig toreneindspel. Hij raakte echter de draad kwijt en verloor zelfs nog. Kees Stap miste na 85 zetten en 5½ uur spelen een remisevariant in een dame-eindspel en moest teleurgesteld opgeven.