Vanochtend bereikte ons het droevige nieuws dat ons erelid Harrie van Lotringen is overleden. Harrie is 69 jaar oud geworden. Hij was al langdurig ziek en kon, zeker de laatste tijd, steeds minder. Op advies van de dokter is onlangs besloten de medicatie te stoppen, waarna hij gisterenavond, op zaterdag 28 oktober 2017, in zijn slaap is overleden.
Harrie is bijna veertig jaar lid geweest van onze schaakclub en heeft zich al die tijd voor het schaken ingezet.
Zelf herinner ik me dat, toen ik net in Wageningen was aangekomen in augustus 1983, Harrie mij vroeg om met het schaakgedeelte van het nog op te richten denksportcentrum te helpen. Het DNKSPRTCTRM, zoals het ging heten, heeft enkele jaren gedraaid boven voormalig café ’t Gat en bood niet alleen aan schakers extra mogelijkheden naast hun reguliere club, maar deed dat ook voor de dammers, bridgers en go’ers. In 1992 besloot Harrie het Bevrijdingstoernooi een nieuwe impuls te geven. Door sponsoring en een andere toernooiopzet wilde hij op 5 mei ook grootmeesters naar Wageningen lokken. Dat is hem uitstekend gelukt. Vele schaaktoppers en aanstormende talenten hebben in de afgelopen jaren de weg naar Wageningen weten te vinden. En nu, 25 jaar later, is de formule eigenlijk nog steeds dezelfde als in 1992.
Daarnaast heeft Harrie zich ook actief bemoeid met vooral het eerste van Wageningen. Mede door zijn inzet kwam eerst Yochanan Afek in Wageningen spelen en trainen, en vervolgens ook Jan Timman. Vanwege de sponsoring via zijn advocatenkantoor speelde het 1e team gedurende enkele jaren onder de naam Wageningen VLG Advocaten. In de bibiliotheek heeft hij een tweekamp tussen Sander van Eijk en Jan Timman georganiseerd. Zolang het kon, was Harrie een trouw supporter van het eerste, zowel bij thuis- als bij uitwedstrijden. Hij heeft vele video’s gemaakt van de wedstrijden die hij bezocht. Diverse hiervan zijn nog op YouTube terug te vinden via zijn Dutchie ChesssChannel.
Zelf speelde Harrie het liefst zo aanvallend mogelijk schaak. Zijn mooiste partij vond hijzelf een nederlaag! Bij het Open toernooi in Gent offerde hij na zijn geliefde Torre zijn dame voor een winnende aanval, maar blunderde helaas enkele zetten later en verloor. Maar de analyse achteraf wees uit dat zijn offer correct was en dat hij had moeten winnen. Daarnaast was hij ook heel trots op de vesting die hij ooit wist te bouwen in een dame tegen toreneindspel. Dit was lang geleden in de interne competitie, in de tijd dat partijen nog werden afgebroken. Pas na diverse avonden spelen berustte zijn tegenstander in het onvermijdelijke. Van de slotstelling heeft hij zelfs een ets laten maken.
De laatste jaren was Harrie vanwege zijn ziekte niet meer in staat zelf te schaken. Maar vele donderdagavonden zat hij naast Frits Gieltjes om te zien hoe Frits het er vanaf bracht. In een poging te bevatten wat er voor hem gebeurde, zat hij daar stil en onbewegelijk, en viel hij soms in slaap. Maar het gaf hem nog steeds zo veel plezier dat het er niet toe deed of hij de partij wel of niet kon volgen. Als hij maar kon zien welke zetten er gespeeld werden, dan genoot hij. Zoals hij tot het laatste moment bleef genieten van alle dingen die hij mooi vond in het leven.
Namens de schaakvereniging,
Erwin Oorebeek