Met een 6-4 overwinning tegen De Waagtoren uit Alkmaar heeft het eerste zich toch veilig gespeeld. Komend seizoen komen zij voor het 21e achtereenvolgende jaar uit in de eerste klasse.

“We kunnen het nog”, aldus een opgeluchte teamcaptain Erwin Oorebeek na afloop. “Het hele seizoen ging het erg moeizaam. We hadden heel veel invallers nodig en soms werd er ook gewoon slecht gespeeld. Maar vandaag is er goed geknokt en we moeten eerlijk zijn; het zat ook behoorlijk mee.”

Zelf gaf Oorebeek het goede voorbeeld met een fraaie overwinning tegen de Alkmaarse kopman Yong Hoon de Rover. Die maakte een bekende fout waarna Oorebeek het initiatief kon pakken. Met een kwaliteitsoffer snoerde hij de witte stelling volledig vast. De Rover kon uiteindelijk de vele dreigingen tegen zijn koning niet meer pareren. Chiel van Oosterom scoorde vervolgens een verdienstelijk halfje. Ook Fred Jonker bereikte dat resultaat, hij was blij verrast dat zijn tegenstander in betere stelling remise aanbood. Tjerk Sminia verloor de controle over zijn stelling en moest capituleren.

Met een 2-2 tussenstand brak de tijdnoodfase aan. Hierin bleken de Wageningers slagvaardiger dan hun tegenstander. Kees Stap kwam onder de druk uit en won een stuk. Op de 38e zet miste tegenstander Mariska de Mie met weinig bedenktijd een sterk antwoord, waarna Stap op zet 40 opgelucht het punt kon bijschrijven. Ook Jan Timman was na afloop opgelucht. Halverwege was hij bepaald niet tevreden over zijn stelling, maar in het eindspel wist hij toch zijn grootmeesterlijke klasse te tonen. (Kijk hier voor een analyse van tegenstander Frank van Tellingen). David van Eekhout won met een fraaie truc een dame tegen toren en loper. Gecombineerd met een vrije h-pion leverde hem dat een makkelijke winst op.

Dat betekende 5-2 en er was nog een halfje nodig om helemaal zeker te zijn van klassebehoud. Dat kwam er via Sander van Eijk. Hij had een lastige partij, maar wist zijn stelling op het nippertje bij elkaar te houden. Hij deed zelfs nog een winstpoging, maar was uiteindelijk blij met de remise. Dat Bert Torn vervolgens een gewonnen eindspel niet wist te winnen en Jeroen Franssen na meer dan 80 zetten verloor, deerde de Wageningers niet meer.