De KNSB-competitie is dit seizoen een groot succes voor de Wagenings teams. Het eerste was na zeven ronden al zeker van klassebehoud. De 5½-4½ nederlaag in de achtste ronde tegen HWP Haarlem was daarom jammer, maar niet gevaarlijk.

Het tweede deed in de titelrace uitstekende zaken tegen Voort. Met een 1½-6½ overwinning liep het een bordpunt uit op concurrent ENO. Het tweede gaat met twee bordpunten de laatste ronde in. Daar moet tegen WSG Winterswijk 2 opnieuw flink gescoord worden, want bij gelijk eindigen is ENO door het onderlinge resultaat kampioen.

Het derde had tegen HMC Den Bosch 3 anderhalf bordpunt nodig voor het kampioenschap. Dat moest lukken, zeker omdat alle voorgaande wedstrijden gewonnen waren. Het werd echter een 5-3 nederlaag. Maar omdat dat ruim genoeg was voor de titel, was de stemming na afloop opperbest.

Dat was ook het geval bij het vierde. Tegen WSG Winterswijk 3 moest gewonnen worden om zeker te zijn van het kampioenschap. Bij een 4-2 voorsprong bood Marius Bolck remise aan. Toen dat aangenomen werd, kon het feest beginnen.

De vijfde ronde van de KNSB-competitie is voor de Wageningse teams succesvol verlopen. Drie teams wonnen, het eerste behaalde een verdienstelijk gelijkspel.

Het eerste speelde 5-5 tegen het sterke Purmerend. Stefan Slings en Fred Jonker waren de helden van de dag. Lees hier het verslag.

Het tweede boekte een benauwde 4½-3½ tegen Apeldoorn 3. Het team staat nu gedeeld bovenaan met ENO, ook het aantal bordpunten is gelijk.

Het derde won ook zijn vierde wedstrijd en staat met 100% fier bovenaan. De 5-3 tegen Vianen DVP 2 was knap en belangrijk, want op papier is dit team de grootste concurrent voor het kampioenschap.

Het vierde won knap van het sterke Het Kasteel 2 met 5-3. Bij een 4-3 voorsprong scoorde Jaap Melgers het beslissende punt. Het vierde staat nu een punt achter Winterswijk 3. In de laatste ronde is dat de tegenstander, dat zou zomaar een spannende kampioenswedstrijd kunenn worden.

De 4e ronde van de KNSB-competitie zorgde weer voor een volle Vredehorst. Om met het positieve nieuws te beginnen: team 2 en 3 wonnen ruim en behouden daarmee hun koppositie. Het eerste leed een pijnlijke nederlaag en het vierde kon een 4-1 voorsprong niet behouden.

Team 1

Het eerste ontving Caïssa Amsterdam. Het team waar Yochanan Afek dit jaar af en toe meespeelt. Maar hij had al laten weten dat hij de wedstrijd tegen Wageningen over zou slaan. Bij de start van de match bleek dat Caïssa nog twee vaste krachten miste.

Wie wel aanwezig was, was grootmeester Hans Ree. Het was mooi dat hij het op eerste bord opnam tegen Jan Timman. Beide grootheden uit het Nederlandse schaak speelden reeds in 1968 voor het eerst tegen elkaar. Ruim 54 jaar later ontspon zich opnieuw een flink gevecht, maar daarover later meer.

De score werd namelijk geopend met twee gelijkwaardige remises. Bert Torn en Kees Stap hadden wel wat kansen, maar wisten de kleine voordeeltjes niet te verzilveren. Een tegenvaller was de nederlaag van Arjen van Herwaarden. Lange tijd had hij het betere van het spel, maar zag het in de tijdnoodfase toch mis gaan. Fred Jonker kende daarin juist een meevaller. Hij had een prachtige stelling laten verzanden, maar zijn tegenstander gaf alsnog een stuk weg.

Vervolgens ging het mis voor Wageningen. Jeroen Franssen en Chiel van Oosterom verloren en David van Eekhout speelde remise na een partij met wisselende kansen. Erwin Oorebeek stond voor de zware taak om een eindspel met een kwaliteit minder remise te houden. Dit bleek uiteindelijk te lastig voor hem. Sander van Eijk probeerde van alles om zijn tegenstander te kraken. Maar die gaf geen krimp en bereikte eenvoudig de remisehaven.

Terwijl de andere negen partijen al lang klaar waren, bleven de oude matadoren Timman en Ree nog strijden. Timman had een pion gewonnen, maar Ree ontwikkelde gevaarlijke druk tegen de zwarte koning. Door de pion terug te geven, ontworstelde Timman zich aan de druk. Met een vrijpion leek hij weer de beste kansen te krijgen. Maar Ree verdedigde nauwkeurig, waarna de heren na circa 70 zetten de strijdbijl begroeven.

Kijk hier voor de individuele uitslagen.

Team 2

Het tweede boekte een 5-3 zege tegen SMB 1. Het kende een fijne start toen de tegenstander van Tjerk Sminia al op zet 18 doodgemoederd door de vlag ging. De voorsprong werd gestaag uitgebouwd naar 5-2. Robin van Leerdam leek nog een halfje toe te voegen, maar liet zich in het toreneindspel foppen.

Kijk hier voor de individuele uitslagen.

Team 3

Het derde won met 5½-2½ van SMB 2. Of eigenlijk wonnen ze met 4½-1½, want opvallend genoeg bleven twee borden leeg. SMB 2 moest op het laatste moment een speler afstaan aan hun eerste. Bij ons derde bleef een bord door miscommunicatie leeg. Op de zes borden waar wel gespeeld werd, was Wageningen duidelijk te sterk.

Kijk hier voor de individuele uitslagen.

Team 4

Het vierde leek ook de derde wedstrijd in de minimassakamp tegen SMB te winnen. Tegen SMB 3, dat ook een bord moest leeglaten, werd een 4-1 voorsprong genomen. De drie resterende partijen gingen echter verloren. Opvallend was de vier topborden voor Wageningen verloren gingen. De snelle rekenaars zullen concluderen dat de vier onderste borden dus wel punten opleverden.

Kijk hier voor de individuele uitslagen.

Ook de zevende ronde van de KNSB-competitie was geen groot succes voor de Wageningse teams. Lichtpuntje was het tweede dat tegen PION Mook Combinatie de laatste strohalm pakte. Het eerste kampte wederom met personele problemen. Het derde kan degradatie zo goed als zeker niet meer ontlopen.

Het eerste
Het eerste heeft het hele seizoen al veel invallers nodig. Tegen Caïssa Eenhoorn was dit wederom het geval. Jethro Hartman en Rijk Timmer vulden de opengevallen gaten. Rijk behaalde zelfs een prachtige remise tegen een 2100 speler. Maar dat was een van de weinige Wageningse lichtpuntjes. Pas bij een 6-2 achterstand wisten Sander van Eijk en David van Eekhout de stand een draaglijker aanzien te geven. Met de nederlaag komt de degradatiestreep gevaarlijk dichtbij. De volgende ronde tegen Groninger Combinatie 2 zou wel eens cruciaal kunnen worden.

Caïssa Eenhoorn heeft een mooi verslag met partijfragmenten gemaakt. Lees het hier.

Het tweede
Voor het tweede stond een alles-of-niets wedstrijd in Groesbeek op het programma. Tegen PMC 1 moest er gewonnen worden, anders was degradatie haast onvermijdelijk. Qua rating waren beide teams aan elkaar gewaagd, ook op de borden ontstond een spannende strijd.

Op de hoogste borden kreeg Wageningen het meteen lastig. Jef Verwoert kon geen plan verzinnen tegen het gedegen spel van zijn tegenstander. Hij investeerde veel bedenktijd, maar moest uiteindelijk in zijn lot berusten. Ook Clemens de Vos leek geruisloos van het bord gezet te worden. De tegenstander kwam een half uur te laat, maar schoof Clemens daarna met snelle vaste hand naar een eindspel met een pluspion. Een paardoffer leek de beslissing te brengen, maar dat leverde nou juist Clemens’ laatste remisekans op. Hoewel PMC in hun verslag meldt dat de slotstelling toch gewonnen was…..

Een tweede meevaller was de remise van Eric Smaling. Aan de witte kant van een Wolga, gaf hij zijn tegenstander alle ruimte. Juist toen die kon oogsten, haperde de machine en kon Eric met een halfje ontsnappen. Toen werd duidelijk dat we de match wel eens konden winnen. Frank Taylor snoepte in het begin een pionnetje mee. De vijandelijke aanval werd vervolgens goed opgevangen en niet snel daarna was het punt binnen. Kees Stap had een zware duw-en-trekpartij. Er waren veel onderhuidse dreigingen, maar uiteindelijk resteerde een potremise eindspel. Robin van Leerdam won een pionnetje, maar dat kostte hem wel de structuur. Toen hij vervolgens zijn a-pion verloor, leek het nog spannend te worden. Maar met een actieve toren had hij genoeg tegenspel voor een remise.

Aan Martijn Naaijer en Thomas Slijper de taak om de matchpunten binnen te slepen. Martijn was daarmee een heel eind op weg. Maar op de beruchte 40e zet maakte hij een fout. De juiste loperzet had eenvoudig gewonnen, nu resteerde een toreneindspel met pluspion dat niet te winnen bleek. Thomas Slijper was al een hele middag pionnetjes aan het snoepen. Even leek het nog spannend te worden toen de tegenstander afwikkelde naar een eindspel met ongelijke lopers. Maar de drie pluspionnen van Thomas leverden toch een eenvoudige winst op.

Met de 4½-3½ overwinning heeft het tweede nu weer aansluiting gevonden bij de staart van het peloton.

Het derde
Voor het derde is het peloton na een 5-3 nederlaag tegen SV Rivierenland ver uit het zicht. Sterker nog, met louter nederlagen ploetert het team vlak voor de bezemwagen uit. Slechts een mirakel in de laatste twee ronden kan de degradatie nog voorkomen.

De derde ronde van de KNSB-competitie was voor de teams van SV Wageningen niet erg succesvol. Alleen het tweede wist te winnen, de overige teams leden vrij kansloze nederlagen.

Wageningen 1
Met aan beide zijden diverse invallers heeft het eerste het niet kunnen redden in de belangrijke wedstrijd tegen Voorschoten. Het begin was nog goed met een duidelijk overwinning van Sander van Eijk en remises van Chiel van Oosterom en Tjerk Sminia.

Maar van 2-1 voor werd het 2-7 tegen. Cees van de Waerdt en Rijk Timmer hielden het lang vol tegen hun sterkere tegenstanders, maar moesten uiteindelijk toch het onderspit delven. Fred Jonker werd opgebracht door hun sterkste speler Mees van Osch. Jeroen Franssen kwam vanuit de opening gewonnen te staan met twee pionnen voor, maar misrekende zich in een combinatie en kwam in een verloren eindspel terecht. David van Eekhout ging net op het moment dat hij dacht de bordjes te gaan verhangen, pardoes door zijn vlag.

Erwin Oorebeek had steeds de beste vooruitzichten in een ingewikkelde manoeuvreerpartij, maar zag een kwaloffer niet aankomen en kwam er niet meer aan te pas. Uiteindelijk wist Yochanan Afek de score nog iets dragelijker te maken door in de langste partij van de dag te winnen van Rosa Ratsma.

Kijk hier voor de individuele uitslagen.

Wageningen 2
Het tweede kon eindelijk op volle oorlogssterkte aantreden tegen UVS2. En dat betaalde zich uit met de eerste overwinning van het seizoen. De mannen van captain Martijn Naaijer, die zelf in Denemarken bivakkeerde, wonnen met 5-3.

Kopman Kees Stap, die de eerste twee ronden nog mee moest doen met het eerste, zette zijn team op het goede spoor. Tegenstander Ruud van de Plassche, in 1980 nog één jaar lid van Wageningen, maakte op de tiende zet al een fout. Hij liet het hoofd min of meer of hangen en op zet 25 kon Kees het punt bijschrijven. Jef Verwoert accepteerde daarna remise in een wellicht betere stelling. In de analyse kwamen allerlei wilde varianten op het bord.

Een tegenvaller was het verlies van Eric Smaling, die zich in een betere stelling liet foppen. Maar Wageningen kwam weer op voorsprong door Clemens de Vos. Met rechte rug en de borst vooruit schoof hij zijn eindspel a tempo tot winst. Frank Taylor en Robin van Leerdam konden daarna met een gerust hart remise geven, omdat het er op de resterende borden goed uitzag.

Het winnende punt werd inderdaad gescoord door Hans Dam. Onderweg won hij ergens een pionnetje, waarna hij het eindspel met vaste hand naar winst voerde. Thomas Slijper had in een lopereindspel de betere loper, maar dat leverde niet meer op dan remise.

Kijk hier voor de individuele uitslagen.

Wageningen 3
Wageningen 3 ging met 5-3 ten onder tegen UVS 3. Of eigenlijk verloren ze met 4-3, want ze traden slechts met zeven man aan. Cees van de Waerdt was namelijk afgestaan aan het eerste en op korte termijn kon er geen invaller gevonden worden.

Kijk hier voor de individuele uitslagen.

Wageningen 4
Het vierde toog naar het Brabantse Soerendonk voor een match tegen Garde 2. Het werd een dikke 6-2 nederlaag. Leen Vegter wist als enige te winnen, Gert de Leeuw en Niels van Duijl haalden een remise.

Kijk hier voor de individuele uitslagen.